Prolog

Jedzie pociągiem, zajęła miejsce przy oknie. Patrzy na otaczający ją świat. Za niknącymi drzewami w tle błękitnego nieba i słońca. Słyszy gdzieś w oddali pociąg, który tak naprawdę wszyscy słyszą bardzo wyraźnie, krzyki, śpiewy, szumy. Tylko ona tego nie słyszy, nie widzi. Dlaczego? Odcięła się od bierzącej rzeczywistości, jest pogrążona we własnym świecie. Świecie nieznanym nikomu. 

Narazie.